W 1915 roku rosyjski malarz polskiego pochodzenia, Kazimierz Malewicz, zapoczątkował rewolucję w świecie sztuki, tworząc nowy kierunek zwany suprematyzmem. Nazwa ta, pochodząca od łacińskiego słowa „supremus” oznaczającego „najwyższy”, miała odzwierciedlać dążenie artystów do osiągnięcia najwyższego poziomu abstrakcji w sztuce.
Suprematyści, z Malewiczem na czele, postawili sobie za cel całkowite oderwanie sztuki od rzeczywistości widzialnej. Odrzucili tradycyjne formy przedstawieniowe na rzecz prostych kształtów geometrycznych i czystych kolorów. Ich celem było wyrażenie „supremacji czystego odczucia” w sztuce, koncentrując się na emocjach i wrażeniach, jakie dzieło wywołuje u odbiorcy, a nie na tym, co przedstawia.
Ikona suprematyzmu. „Czarny kwadrat na białym tle”
Flagowym dziełem suprematyzmu stał się obraz Kazimierza Malewicza „Czarny kwadrat na białym tle”. To pozornie proste dzieło, przedstawiające czarny kwadrat na białym tle, stało się symbolem nowego kierunku w sztuce i wywołało prawdziwą burzę w świecie artystycznym.
Malewicz nazywał „Czarny kwadrat” „atomem malarstwa” i „jednostką podstawową” suprematyzmu. Dla artysty ten prosty geometryczny kształt symbolizował nowy początek w sztuce, odrzucenie wszystkiego, co znane i tradycyjne. Obraz ten otworzył drogę do całkowicie nowego sposobu myślenia o sztuce i inspirował kolejne pokolenia artystów do eksperymentowania z formą i kolorem.
Ewolucja suprematyzmu
Suprematyści nie poprzestali na dwuwymiarowych kompozycjach. W latach 20. XX wieku Kazimierz Malewicz rozpoczął eksperymenty z formami trójwymiarowymi, tworząc tzw. architektony i planity. Te abstrakcyjne modele architektoniczne miały przenieść idee suprematyzmu do świata architektury i urbanistyki.
Kolejnym ważnym etapem w rozwoju suprematyzmu było stworzenie przez Malewicza obrazu „Biały kwadrat na białym tle”. To dzieło, uznawane za szczyt abstrakcji, stanowiło kolejny krok w redukcji formy do absolutnego minimum.
Wpływ suprematystów na sztukę XX wieku
Suprematyści, ze swoim radykalnym podejściem do sztuki, wywarli ogromny wpływ na rozwój sztuki abstrakcyjnej w XX wieku. Ich idee znalazły odzwierciedlenie nie tylko w malarstwie, ale także w rzeźbie, architekturze i designie.
Wpływ suprematyzmu można dostrzec w twórczości takich artystów jak:
- El Lissitzky
- Aleksandra Ekster
- Liubow Popowa
- Olga Rozanowa
- Nina Genke-Meller
Suprematyzm miał również duży wpływ na rozwój konstruktywizmu w Związku Radzieckim w latach 20. i 30. XX wieku.
Teoria i filozofia suprematyzmu
Suprematyści nie ograniczali się jedynie do tworzenia dzieł sztuki. Kazimierz Malewicz był również płodnym teoretykiem, który swoje idee przedstawił w licznych pismach, takich jak:
- „Od kubizmu do suprematyzmu” (1915)
- „Suprematyzm. 34 rysunki” (1920)
- „Świat bezprzedmiotowy” (1927)
W swoich teoriach Malewicz postulował odrzucenie wszelkich odniesień do świata widzialnego i skupienie się na „czystym odczuciu” w sztuce. Wierzył, że poprzez redukcję formy do najprostszych elementów geometrycznych, artysta może dotrzeć do istoty rzeczywistości i wyrazić uniwersalne prawdy.
Suprematyści a współczesność
Choć ruch suprematystyczny trwał stosunkowo krótko, jego wpływ na sztukę współczesną jest niezaprzeczalny. Idee zapoczątkowane przez Kazimierza Malewicza i innych suprematystów nadal inspirują artystów na całym świecie.
Współcześni twórcy czerpią z dorobku suprematystów, eksperymentując z geometrycznymi formami i czystymi kolorami. Wpływ suprematyzmu można dostrzec nie tylko w malarstwie, ale także w architekturze, designie i sztuce cyfrowej.
Podróż ku nowym horyzontom
Suprematyści, ze swoją odwagą w łamaniu konwencji i dążeniem do czystej abstrakcji, na zawsze zmienili oblicze sztuki. Ich radykalne podejście do twórczości otworzyło drzwi do nowych form ekspresji artystycznej i poszerzyło granice tego, co można uznać za sztukę.
Dziś, ponad sto lat po narodzinach suprematyzmu, idee Kazimierza Malewicza i jego współpracowników nadal inspirują artystów do poszukiwania nowych środków wyrazu i kwestionowania granic sztuki. Suprematyści pokazali, że sztuka może być czymś więcej niż tylko odwzorowaniem rzeczywistości – może być narzędziem do wyrażania uniwersalnych prawd i emocji w ich najczystszej formie.
Dodaj komentarz